چگونه خوب صحبت کنیم
چگونه هر جا که می‌روید مثل یک قهرمان بزرگ به نظر بیایید؟
چطور در لحظه‌ای که چشم دیگران به شما می‌افتد در نظر آن‌ها آدم بسیار مهمی جلوه کنید؟ (اصول ژست بدن)
وقتی‌که دکتر با آن چکش کوچولوی دردناک به‌زانوی شما میزند، پاهایتان می‌پرد. به این می‌گویند: «عکس‌العمل زانو». بدن شما یک واکنش غریزی دیگر هم دارد. وقتی‌که شوک بزرگی از خوشحالی به قلب شما وارد می‌شود، احساس قهرمانی را پیدا می‌کنید که در مسابقه بزرگی اول شده است. در این حالت سرتان به‌طور خودکار بالا می‌ایستد و شانه‌هایتان را عقب می‌اندازید. لبخندی روی لبانتان شکل می‌گیرد و نگاهتان را ملایم می‌کند.
این قیافه‌ای است که برنده‌ها همیشه دارند. آن‌ها با اطمینان می‌ایستند، با اعتمادبه‌نفس راه می‌روند و با غرور لبخند ملایمی می‌زنند. هیچ شکی در مورد این مسئله وجود ندارد: ژست خوب نشانه این است که شما زن یا مردی هستید که همیشه عادت دارید در اوج باشید.
مسلماً میلیون‌ها مادر به پشت بچه‌هایشان زده‌اند و گفته‌اند: «قوز نکن!» و صدها میلیون معلم به دانش آموزان خود گفته‌اند که: «صاف بایست!» ولی ظاهراً هیچ‌کدام قلق کار را نمی‌دانسته‌اند. ما ملتی قوزی هستیم (!) و به تکنیکی جدی‌تر از حرف معلم‌ها و ترغیب‌کننده‌تر از دست‌های والدینمان نیاز داریم تا ما را وادارد مثل یک آدم درست‌وحسابی بایستیم. در ادامه یک تکنیک تجسمی را معرفی می‌کنیم که باعث می‌شود بدن شما مثل بدن یک برنده به نظر بیاید. برنده‌ای که به احساس کردن غرور، موفقیت و شادی حاصل از زنده‌بودنش عادت دارد.
ژست شما بزرگ‌ترین موفقیت سنج شماست ،
خودتان را یک آکروبات‌باز معروف دنیا تصور کنید که قرار است روی سن برود و تماشاچی را مجذوب دقت و توازن بدنش بکند. قبل از اینکه از هر دری رد شوید (چه در دفترتان، چه مهمانی، چه جلسه و چه حتی آشپزخانه) تکه چرمی را تصور کنید که با زنجیری از سقف آویزان شده است. همین‌طور که دارید از در رد می‌شوید، سرتان را بالا بگیرید و گازی به آن تکه چرم بزنید و با ملچ‌وملوچ آن را بخورید. این کار باعث می‌شود که گونه‌هایتان به عقب کشیده شود و تبدیل به لبخند شود و سرتان را بالا نگه دارد. همین‌طور که دارید در مقابل تماشاچی‌هایی که نفسشان به شماره افتاده است بالا می‌روید، بدنتان حالت کشیدگی بی‌نقصی پیدا می‌کند: سربالا، شانه‌ها عقب، سینه جلو و پاها چالاک. شما در مقابل تعجب و تحسین جمعیتی که گردنشان را می‌کشند تا تماشایتان کنند، مثل یک فرفره زیبا در بالاترین نقطه خیمه دارید به دور خودتان می‌چرخید. حالا واقعاً شکل یک آدم درست‌وحسابی هستید!
یک روز برای تست کردن تکنیک لقمهٔ آویزان تصمیم گرفتم تعداد دفعاتی را که از در می‌گذرم بشمارم. 60 بار! (حتی در خانه) خودتان می‌توانید حساب کنید: 2 بار برای خروج از خانه، 2 بار برای ورود به خانه، 6 بار برای دستشویی، 8 بار برای آشپزخانه و… دیگر بگذریم از انبوه درهای شرکتتان. حساب درست از آب درمی‌آید، مگر نه؟ وقتی چیزی را 60 بار در طول روز در ذهنتان تجسم کنید، مطمئن باشید که تبدیل به عادت می‌شود. عادت به داشتن یک ژست عالی اولین علامت یک قهرمان بزرگ است.
حالا دیگر آماده‌اید که وارد اتاق شوید و جمعیت را مسحور خود کنید یا معامله موردنظرتان را تمام کنید. شاید هم فقط بخواهید مهم‌ترین فرد توی آن اتاق به نظر بیایید. حالا دیگر تمام آن ویژگی‌های اصلی رادارید که «رابرت» هنرمند برای به تصویر کشیدن شما به‌عنوان یک قهرمان بزرگ به آن نیاز دارد. همان‌طور که او گفت: «ژست خوب، سربالا، لبخند مطمئن و نگاه مستقیم»، تصویر ایدئال از کسی است که حقیقتاً برای خودش «کسی» است.
از دندانت آویزان شو: فرض کن از چارچوب هر دری که رد می‌شوی، لقمه‌ای آویزان است. گازی به آن بزن و آن را محکم بین دندان‌هایت نگه‌دار! وقتی‌که از دندان‌هایت آویزان باشی، تک‌تک ماهیچه‌هایت کش می‌آید و محکم و سربلند می‌ایستی.
