چطور دیگران را بشناسیم ؟ ویژگی‌های شخصیتی افراد ناسالم را بدانید

آیا تاکنون رهاشده‌اید؟ از شما سوءاستفاده شده یا آزاردیده‌اید؟ چطور دیگران را بشناسیم ؟ بدانید که تنها نیستید! نکته مهم در مفهوم شناخت شخصیت، این است که تمرکز و توجه خود را از دنیای بیرونی انسان‌ها بردارید و به دنیای درونی آن‌ها معطوف کنید. چیزی که  هست معمولاً کاملاً برعکس است! یعنی اطلاعات ما از روی ظاهر آدم‌ها به دست می‌آید نه باطنشان.درنتیجه ما اطرافیانمان را بر اساس ظاهرشان انتخاب می‌کنیم و سپس باطن آن‌ها را تجربه می‌کنیم!

✅منظور از دنیای بیرونی افراد چیست؟ موفقیت‌های مادی، فریبندگی ظاهری، شوخ‌طبعی، موقعیت اجتماعی، تحصیلات، دستاوردها، استعدادها و فعالیت‌ها مذهبی طرف مقابل. و به خاطر همین است که درنهایت رنج و درد رابطه واقعی با آن‌ها را تجربه می‌کنیم و آخر سرهم دست‌خالی رابطه را ترک می‌کنیم.

✅ گفتیم نمی‌شود روی آدم‌ها برچسب خوب یا بد بودن بزنیم. پس چطور دیگران را بشناسیم ؟ برای همین در اینجا از دو واژه سالم و ناسالم استفاده می‌کنیم. افراد ناسالم به سه دسته کلی تقسیم می‌شوند:

رها کنندگان: توانایی شروع رابطه رادارند اما نمی‌توانند آن را به پایان برسانند و اعتماد افراد را نابود می‌کنند.

انتقادگران: همیشه نقش والد را بازی می‌کنند. اغلب ضعف را با گناهکاری اشتباه می‌گیرند و شما را دچار احساس گناه و اضطراب می‌کنند. این‌ها به‌شدت طرفدار حقیقت و محق بودن هستند و به‌جای برقراری ارتباط با دیگران بیشتر دنبال پیدا کردن ایرادهای دیگران و مطرح کردن آن ایرادها هستند.

مسئولیت‌ناپذیرها: در ظاهر گرم و بامحبت هستند. کلاً با به تأخیر انداختن لذت‌ها مشکل‌دارند. هیچ جایی برای فردا در مغز آن‌ها وجود ندارد و اگر به آن‌ها اعتماد کنید نهایتاً شمارا به‌جایی می‌رسانند که مشغول مراقبت از آن‌ها شوید! در برابر هر فرد مسئولیت‌ناپذیر کسی هست که به این فرد میدان می‌دهد و مشکلاتش را حل می‌کند.

✅ به‌طور دقیق‌تر ویژگی‌های شخصیتی افراد ناسالم چیست؟ چند مورد مهم درباره اینکه چطور دیگران را بشناسیم بررسی می‌کنیم:

✔افراد ناسالم به‌جای پذیرش در کمبودها و ضعف‌هایشان خیال می‌کنند «همه‌چیز کاملاً مرتب» است.
✔آن‌ها به‌جای اینکه در مقابل بازخوردهای شما با گشودگی رفتار کنند مدام حالت تدافعی می‌گیرند.
✔یعنی کاملاً حق‌به‌جانب هستند و اثری از فروتنی در آن‌ها دیده نمی‌شود.
✔اگر هم اشتباه کنند به‌جای تغییر رفتارشان، فقط عذرخواهی کلامی می‌کنند و عملاً رفتارشان تغییری نمی‌کند.
✔به خاطر این ویژگی‌ها، این افراد از مواجه‌شدن با مشکلات دوری می‌کنند و همین مانع رشد شخصیتی و بلوغ فکری آن‌ها می‌شود.
✔در هنگام بروز مشکلات به‌جای پذیرش مسئولیت اشتباهشان دیگران را مقصر می‌شمارند.
✔و همه این مشکلات باعث می‌شود به‌جای رشد کردن درجا بزنند.

نکته: به یاد داشته باشید که هیچ انسانی کامل نیست و همه ما گاهی دچار لغزش می‌شویم و اشتباه می‌کنیم، بنابراین انتظار کمال از کسی را نداشته باشید و زمانی که شخصیت کسی را بررسی می‌کنید، ویژگی‌ها را به‌طور نسبی بنگرید. همه افراد گاهی دروغ می‌گویند، اما همه مدام در حال دروغ‌گویی نیستند.

 ✅ اگر شناخت ویژگی‌های شخصیتی افراد به‌تنهایی کمی مشکل باشد اما فهمیدن این ویژگی‌ها در ارتباطات بسیار ساده‌تر است. اینکه ما «چه کسی هستیم» در روابطمان به‌صورت «چطور با دیگران ارتباط برقرار می‌کنیم» کاملاً نمود پیدا می‌کند. پس می‌توانیم با دیدن نحوه ارتباط و خصوصیات افراد در روابط بیشتر پی به درون آن‌ها ببریم. مراقب این زنگ‌های خطر باشید:

• افرادی‌که به‌جای برقراری ارتباط و صمیمیت و نزدیکی با دیگران، از آن اجتناب می‌کنند: به‌صرف وقت گذراندن باکسی نمی‌توان رابطه‌ای مثبت ایجاد کرد. اگر در رابطه‌تان با شخصی پس از مدتی نسبتاً طولانی، حس می‌کنید اصلاً او را نمی‌شناسید، این‌یک زنگ خطر است. ما وقتی احساسات، ترس‌ها و آسیب‌پذیری‌های خود را با دیگران در میان می‌گذاریم باعث رشد رابطه و شناخت می‌شویم. چنانچه در رابطه باکسی احساس تنهایی می‌کنید و پس از گذشت زمان هنوز حس می‌کنید از او بسیار دور هستید، لازم است بنشینید و همه‌چیز را مجدداً بررسی کنید.

• افرادی‌که در رابطه به‌جای توجه کردن به «ما» فقط به «من» و به خودشان توجه می‌کنند: از خود بپرسید آیا طرف مقابل به خاطر خودش رابطه را می‌خواهد یا به خاطر ما؟ هیچ اشکالی ندارد که هر شخص در رابطه به دنبال برطرف مشکلات شخصی‌اش باشد اما بودن در یک رابطه، فقط برای حل مشکلات شخصی، کار درستی نیست.

• افرادی‌که به‌جای احترام و کمک به‌حق آزادی انتخاب دیگران، مقابل آن می‌ایستند: از خود بپرسید او در برابر پاسخ‌های «نه» من چه واکنشی نشان می‌دهد؟ یادتان باشد وقتی در رابطه‌ای هستید هنوز هم «ما» تلفیقی از «من و تو» است و در عین ارتباط هر طرف باید استقلال خودشان را هم حفظ کنند. اما این افراد هرگز به پاسخ‌های منفی شما، به سلیقه‌ها و علاقه‌های شما و دوستان دیگرتان احترام نمی‌گذارند و می‌خواهند فردیت شمارا بگیرند.

• افرادی‌که فقط چاپلوسی ما را می‌کنند: وقتی کسی همیشه و مداوم این کار را می‌کند ما حس خوبی می‌گیریم و شاید دل کندن از آن برایمان سخت می‌شود. ولی همه زندگی و همه ارتباط، خوبی‌ها نیست. انسان‌ها نه‌فقط برای نوازش ذهن ما، بلکه برای باز کردن چشم ما به روی اشتباهاتمان هم مفید هستند و خیلی وقت‌ها یک انتقاد دوستانه ما را از رفتن به‌سوی یک فاجعه نجات می‌دهد. درحالی‌که اگر فقط ما را تحسین کنند، در یک خواب خوش غرق می‌شویم و از رشد بازبمانیم. کسی که واقعاً ما را دوست داشته باشد نمی‌گذارد بافکر اشتباهمان به پرتگاه سقوط کنیم و ما را آگاه می‌سازد.

• افرادی‌که به‌جای بخشیدن ما را محکوم می‌کنند: اصلی‌ترین عامل بقای ارتباط بخشش است. کسی که در هیچ صورت توانایی بخشش ما را نداشته باشد بسیار مخرب است. این‌گونه افراد مثل یک دادستان، تمام نکات پرونده ما را مقابلمان قرار می‌دهند و در هر چالشی اشتباهاتمان را سریال‌وار برایمان بیان می‌کنند و ما را محکوم و تنبیه می‌کنند.

• افرادی‌که به‌جای برقراری ارتباط از جایگاهی برابر، در نقش‌های کودک یا والد باقی می‌مانند: در این حالت وقتی کنار این افراد هستیم یا احساس بچه بودن می‌کنیم یا احساس می‌کنیم باید مثل یک پدر و مادر مراقب آن‌ها باشیم! درحالی‌که رشد رابطه، در حالتی برابر اتفاق می‌افتد که هر دو در اکثر مواقع، بالغانه رفتار کنیم.

• افرادی‌که ثبات و پایداری ندارند: در این موارد، زمان بهترین قاضی شخصیت است. بین شخصیت ما و رفتاری که انجام می‌دهیم، رابطه مستقیم و بسیار نزدیکی برقرار است. شخصیت را نمی‌توان برای مدت طولانی مخفی کرد و خیلی زود خود را نشان می‌دهد. دنبال افرادی بروید که در طی زمان ثبات خود را نشان داده‌اند نه کسانی که رفتارهای نمایشی غیرقابل‌کنترل و وابسته به شرایط دارند. دوستی افراد باثبات، تاریخ انقضا ندارد.

• افراد ناسالم به‌جای تأثیر مثبت، روی ما اثر منفی می‌گذارند: شاید برایتان پیش‌آمده باشد که ارتباط با فردی خاص، موجب شده تا روابطتان با دیگران دچار آسیب جدی می‌شود. از خود بپرسید با توجه به زمانی که از این رابطه‌ام می‌گذرد: مهربان‌تر شده‌ام یا بی‌اعتناتر؟ همدل‌تر یا کودکانه‌تر؟ صادق‌تر یا فرمان‌بردارتر؟ بخشنده‌تر یا کمال‌گراتر؟ به این فکر کنید که تأثیر این ارتباط در زندگی شما چگونه بوده است؟ آیا باعث پیشرفت و رشد شما شده یا عقب‌ماندگی و پس رفت؟

نکته: همیشه اولین کسی که باید موردبررسی قرار گیرد خود شما هستید. تمام این مشکلات می‌تواند از جانب شما نیز باشد. در این صورت باید بیشتر روی خودتان کارکنید.

این مطلب بخشی از کتاب <<ارتباطات پررویی نیست>> بوده و برای خرید آن میتوانید از لینک زیر استفاده نمایید :