5 رویکرد عادت گونه برای شروع گفتگوهای دشوار

نتایج برخی گفتگوهای دشوار در چند لحظه اول در تعامل مشخص می‌شود. یکی از ویژگی‌هایی که برای ایجاد جو مناسب لازم دارید، انطباق رویکرد عادت گونه شما در برابر کشمکش‌هاست.

صرف کردن زمان، برای ساخت فضای مناسب در شروع مکالمه می‌تواند به قدری تفاوت ایجاد کند که بحث را خوب یا ناخوشایند نماید. اولین مورد که باید در این باره به آن فکر کرد این است که آیا شما به طور طبیعی رقابت کننده هستید یا فراهم کننده.

بیشتر افراد شیوه ای عادت گونه را در ارتباط با انجام گفتگوهای دشوار پیش می‌گیرند. این مورد را محیط پیش فرض می‌نامیم. این محیط ترکیبی از این 2 مورد است:

1- ما تا چه اندازه می‌خواهیم که در مکالمه پیروز شویم و نتیجه ای بگیریم که از آن راضی باشیم. این نهاد رقابتی ما می‌باشد.

2- بازه ای که قصد داریم تا فرد دیگر در طی مکالمه و پس از آن احساس خوبی داشته باشد. چقدر ما نگران این هستیم که آن‌ها به نیازهایشان رسیده‌اند. این امر نهاد مطابقتی ما می‌باشد.

5 رویکرد برای مقابله با کشمکش

در سال 1974، کنت دبلیو توماس و رالف اچ کیلمن، مدلی را ساختند که تمایل برای رقابت و تمایل برای تطبیق ما را ترکیب می‌کند. این 5 رویکرد برای مقابله با کشمکش هستند. هر کدام از ما یک یا دو مورد از این 5 شیوه را داریم. برای درک این 5 سبک سعی می‌کنیم با ساده‌ترین جملات توضیح روشنی را خدمت شما ارائه کنیم:

رویکرد رقابت – رقبا: تمایل طبیعی در انجام گفتگوهای دشوار، در برنده شدن است و نگرانی کمتری در ارتباط با احساس افراد دیگر وجود دارد.

رویکرد تطبیق– فراهم کننده‌ها: قصد دارند تا روابط را در وضعیت خوبی نگه دارند. آن‌ها به اینکه ممکن است دیگران خوشحال شوند ولی آن‌ها به خواسته‌هایشان نرسند اهمیت نمی‌دهند.

رویکرد توافق– مصالحه کننده‌ها: ترجیح می‌دهند تا معامله ای را انجام دهند که هر دو می‌توانند به جای کشمکش، سال‌ها از توافق نامه ای که کاملاً نیازهای آن‌ها را برآورده کند، بهره ببرند.

رویکرد اجتناب– اجتناب کننده‌ها: تمایل قوی برای اجتناب از انجام گفتگوهای دشوار. در اینجا مسئله حل نشده است پس آن‌ها خوشحال نیستند و فرد مقابل هم خوشحال نیست.

رویکرد مشارکت– مشارکت کننده‌ها: نتیجه ای می‌خواهند که نیازهای آن‌ها و دیگر افراد را برآورده می‌سازد. آماده شده‌اند تا زمان و انرژی را برای حل کامل مسئله سرمایه کنند.

 
 
از چه سبکی باید در چه زمانی استفاده کرد؟
رقابت: زمانی که شما خواستار محقق شدن نیازهای خود هستید و نگران حفظ رابطه نیستید، برای مثال وقتی که در مغازه می‌خواهید پول خود را پس بگیرید.

تطبیق: در موقعیتی که رابطه اولویت پیدا می‌کند و نیازهای شما جایگاه دوم را دارد.

توافق: زمانی که وقت کوتاه باشد و شما نیاز به ایجاد قطعنامه ای دارید که با آن زندگی کنید.

اجتناب: به معنای آن می‌باشد که شما گفتگوهای دشوار را اصلاً نمی‌خواهید! این امر در جایی مناسب است که همه چیز به هر حال تغییر خواهد کرد. مثلاً زمانی که فردی بخواهد سازمان را به زودی ترک کند.
مشارکت: زمانیکه با فرد دیگری دائماً رابطه دارید و هر دوی شما نیاز دارید احساس کنید که نیازهای شما برآورده شده است.
 
چگونه این مکالمات آغاز می‌شود؟
زمانی که تصمیم گرفتید چه سبکی را می‌خواهید انتخاب کنید، می‌توانید جو مناسبی را در آغاز مکالمات ایجاد نمایید.
 

در اینجا به بیان نمونه‌هایی از چگونگی بیان و آغاز گفتگو در 5 سبک مختلف مورد اشاره می‌پردازیم:

رقابت: واقعاً از این محصول معیوب ناراحت هستم و پولم را می‌خواهم.

تطبیق: می دانم که شما راجع به به این موقعیت نگران هستید و من به دنبال پیداکردن راه حلی هستم که شما را راضی کند.

توافق: دوست دارم تا این مورد را دسته بندی کرده و معامله ای را ترتیب دهیم تا هر دو بتوانیم با آن زندگی کنیم.

اجتناب: چه مکالمه‌ای نداشته باشید، یا وقتی فردی مشکلی را به وجود می‌آورد می‌توانید بگویید: اگر راجع به این موضوع بحث نکنیم بهتر است.

مشارکت: واقعاً مشتاقم که وقت بگذاریم و این مسئله را کاملاً حل کنیم و هر دو از نتیجه راضی باشیم.