یه نفر هست مثل یه سایه… زندگی با شکاک ها

وقتی کنارش نیستید، تمام فکر و ذکرش این است که کجایید و چه می کنید و حتی وقتی کنارش نشسته اید، دوست دارد به مغزتان راه پیدا کند و فکر و خیال های تان را بخواند. زندگی با شکاک ها آسان نیست و خانه ای که با  شک  ویران شود، همیشه با صبوری و مرمت کردن سلامتش را به دست نمی آورد.
چرا شک می کنیم؟
از وقتی کارتان، همه فکر و ذکرتان شده و به جای بودن در کنار او ترجیح می دهید وقت تان را با دوستان تان پر کنید، دلش می لرزد و گاهی با سوال پیچ کردن تان می خواهد سر از کار شما در بیاورد؟ تصور می کنید همسری که تا همین چند وقت پیش به شما شک نمی کرد، حالا اطمینانش را به شما از دست داده؟ نمی گوییم همه آدم های شکاک روان سالمی دارند اما در برخی موارد اشتباهاتی که خودتان در رفتارها و واکنش های تان انجام می دهید هم می تواند همسر سالم شما را به فردی شکاک تبدیل کند.
«نمی توان همه کسانی را که شک به دل شان راه می دهند، بیمار دانست. این تردیدها در شرایط مختلف و به دلایل مختلف سراغ آدم ها می آید و تا زمانی که علت بدبین بودن افراد را ندانیم، نمی توانیم برچسب بیمار بودن را روی شان بچسبانیم.
حالش خراب است؟
شک کردن های همسرتان را چطور تفسیر می کنید؟ به نظرتان خودتان گاف داده اید و از او فردی شکاک ساخته اید یا این که دوست داشتنش را دلیل این تردیدها می دانید؟ تا به حال فکر کرده اید که همسرتان با درمان های روانپزشکی و روانشناختی می تواند از این احساس آزار دهنده خلاص شود؟
«حتما خودتان هم شنیده اید که برخی از بدبین ها، به اختلالات روانپزشکی دچار هستند؛ این مسئله درست است! بدبینی و شک ممکن است به خاطر ابتلا به یکی از اختلالات روانی ایجاد شده باشد. چنین افرادی نمی توانند ارزیابی درستی نسبت به واقعیت داشته باشند و با شک کردن، نشانه ها و دلایل بروز رفتارهای افراد دیگر را اشتباه تفسیر می کنند. اختلال شخصیت پارانویید یکی از اختلالاتی است که مبتلایانش را شکاک و بدبین می کند. این بیماران نسبت به همه چیز سوءظن دارند و به هر واقعیت ساده ای با تردید نگاه می کنند.»
چیزی می زند؟
چقدر به شریک زندگی تان و سلامتش اعتماد دارید؟ به غیر از شک کردن تغییرات دیگری را در او می بینید؟ دیر به خانه آمدن، تغییر در خواب و خوراک و زود از کوره در رفتن هم همراه با این تردیدها دیده اید؟ نکند همسرتان گرفتار مشکلی جدی مثل ابتلا به اختلالات روانی یا اعتیاد شده باشد؟
«گاهی اعتیاد به برخی مواد مخدر یا روان گردان، باعث شکاک شدن می شود. تاثیری که برخی از مواد مخدر یا روان گردان بر فعالیت مغز می گذارد، می تواند حس واقعیت سنجی فرد را مختل کند و از او فردی شکاک بسازد.»
در کودکی اش چه خبر بوده؟
شما نمی توانید همه چیز را تغییر دهید، چون نمی توانید زمان را به عقب برگردانید شما نمی توانید چند دهه به قبل برگردید و نقش پدر یا مادری دلسوز را برای او بازی کنید یا این که به اختلاف های پدر و مادرش که نگرانی طلاق گرفتن شان را به جان او می انداخته اند، پایان دهید. پس فکر نکنید همیشه توپ توی زمین شماست و دست تان برای تغییر دادن هر چیزی باز است.
«شکاک ها همیشه بیمار یا معتاد نیستند. گاهی تجربه های ناخوشایندی که در سال های قبل زندگی شان وجود داشته، آن قدر تاثیر مخربی در آنها ایجاد می کند که به فردی شکاک تبدیل می شوند. بچه هایی که از دلبستگی ایمن بهره ای نبرده اند و در خانواده ای آرام و منسجم رشد نکرده اند،اغلب تا پایان عمر به آدم ها شک دارند و دنیا را مکانی ناامن ارزیابی می کنند. اعتماد کردن به دیگران، برای این آدم ها سخت ترین کار است و از آنجا که از احساس خوشایند اطمینان بهره ای نبرده اند، دائم در حال آزمودن آدم های مختلف هستند تا با مشاهده رفتارهای اشتباه شان به خود بگویند: «درست فکر کرده ای! این آدم ها قابل اعتماد نیستند!»
به او خیانت کرده اند؟
شما نه تنها از پس تغییر دادن شرایطی که همسرتان کودکی اش را در آن سپری کرده بر نمی آیید، بلکه گاهی حتی نمی توانید روی زخم های عاشقانه ای که در بزرگسالی اش خورده هم مرهم بگذارید. همسرتان تجربه یک ازدواج دیگر را در کارنامه دارد و در آن زندگی گذشته، به او خیانت شده؟ پس احتمالا راه سختی برای جلب کردن اطمینان او در پیش دارید.
«حق دارید که به خواستگاری فردی که تجربه عاشقانه دردناکی را در کارنامه دارد، با تردید پاسخ دهید. بزرگسالانی که در جریان زندگی، در معرض خیانت یا ظلم بزرگی قرار گرفته اند، ممکن است تجربه آزار دهنده ای را که پشت سر گذاشته اند، به موقعیت ها و آدم های دیگر تعمیم دهند و به دلیل این که به بلوغ عاطفی نرسیده اند، با عینک بدبینی به هر چیز و هر کسی نگاه کنند.
آنها در تجربه های قبلی شان آن قدر آسیب دیده اند که نمی توانند دوباره از صفر شروع کنند و رابطه تازه را بدون آوردن زخم ها و تردیدهایی که حاصل ارتباط قبلی شان است، شروع کنند. پس اگر در دوره نامزدی، احساس کردید زخم هایی که به روان این آدم ها صدمه زده، نمی گذارد رابطه آرامی را بسازید، در تصمیم تان تجدید نظر کنید. یادتان نرود که شما مسئولیت مراقبت از این آدم های آسیب دیده و التیام دادن به زخم های شان را بر عهده ندارید، پس به خاطر احساس وظیفه ای که برای آرام کردن این آدم های شکست خورده در خود احساس می کنید، با آینده تان بازی نکنید.»

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *